Cover "S.O.S." Abby w brawurowym wykonaniu Portishead wciąż słyszę przeplata się z muzyka klasyczną, mocniejszymi uderzeniami, basami i znów wraca song "S.O.S"
Ballard zabiera nas w podróż do świat utopii , technologii i przekroju społecznego z obnażeniem oblicza natury ludzkiej w sytuacjach euforii luksusu i skrajności zniszczenia.
Architekta Royal twórca wieżowca, który uosabia UTOPIĘ,założenie projektu idealnego ustroju politycznego, opierającego się na sprawiedliwości, solidarności i równości, nawiązanie do powstałych w starożytności np. dialog Państwo Platona.
Czterdziestopiętrowy luksusowy budynek stanowi arcydzieło architekta i jest hołdem złożonym jednostce ludzkiej, projekt zakłada umieszczenie w nim ludzi różnych pozycji społecznych, wyznań, koloru skóry, równość ponad podziałami, samowystarczalność budynku dostosowuje się do potrzeb jednostki ludzkiej. Budynek wyposażony w szkołę, przedszkola, baseny, rekreację, kawiarnie, restauracje, sklepy, przychodnie itd...Można nie wychodzić z budynku i egzystować na różnych piętrach drabiny społecznej...
Drabina społeczna zaczyna się w sytuacji, gdy następuje wykup apartamentów i znów zaczynają się podziały, najniższe piętra to biedota, najwyższe krezusi, środek to zawsze klasa średnia...
Piramida wypełnia ostatnie pomieszczenia wchodzimy w hermetyczno-klaustrofobiczny świat mieszkańca blokowiska luksusowego (można przypomnieć sobie genialnego obserwatora rzeczywistości tamtych 70 - tych lat z filmem Barei "Alternatywy 4), gdy machina egzystencji porusza trybiki od najniższego do najwyższego zaczynamy dostrzegać w UTOPII architekta małe rysy, które z czasem zaczną się pogłębiać a z czasem rozszczepią się...pęknięcie pogłębia się.
Postać lekarza patologa Lainga, który upatrywał w zakupie apartamentu awans społeczny, ucieczkę od pewnych wydarzeń oraz wtopienie się w monotonię życia budynku i gwarancję anonimowości. Postać lekarza utożsamia się z odcieniami szarości począwszy od garniturów, zlania się z tłem otoczenia i do wyboru koloru ściany...
Intrygująca Charlotte Melville, rozwódka, matka małego Toby'ego , który nas intryguje swoim obserwowanie wszystkie, momentami ma się wrażenie, że przenika i przeszywa człowieka i mury na wskroś. Charlotte jest współpracownikiem i bliską osobą architekta, zaprzyjaźnia się z lekarzem, jej bohaterka stara się być ponad podziałami i ze wszystkim utrzymywać kontakt z zachowanie dystansu.
Reporter Wilder to najbardziej dominująca i przejrzysta postać w tym z czasem gdy poznamy mechanizmy funkcjonowania wieżowca, realizm, zdrowy rozsądek i brak umiejętności dostosowania się i akceptowania przejawów rozłamu społecznego, moralnego.
Przekrój społeczny naszego wieżowca odkrywa pokłady psychologicznych zachować w sytuacjach ekstremalnych, zaczyna się od drobnych, nieznacznych sytuacji, brak możliwości dotarcia na basen, windy nie działają, braki w elektryczności, zapchany zsyp, brak towaru w sklepie.
Wieżowiec wciąga nas, jest żywych organem, który odwraca się przeciwko ludzkości, ludzkość zaczyna walczyć z technologią i opozycja, bo ludzie nie solidaryzują się w sytuacjach zagrożenia, powstają dwa obozy bogatych i biednych. Poszczególne piętra stają się miejscem walk, otaczają nas śmieci, brak elektryczności, poruszanie się po piętrach bywa niebezpieczne, szerzy się anarchia, gwałty, rozboje, architekt ma świadomość "ideał sięgnął bruku", irracjonalność zachowań, zgotowanie ludziom takiego losu, przemoc i bezsilność, bezradność.
W tym Edenie anarchii , szara eminencja lekarz Lainga upatruje swoją szansę, dostosowanie się do otaczającej rzeczywistości i przejęcie władzy, egzystencja i bezprawie wykorzystuje do własnych celów.
Wracamy do obrazów idylli, sielanki czterdzięstegopiętrowego z niezwykłym ogrodem, białym koniem, białym wdziankiem architekta, jego piękna małżonka....trochę niżej jest Lainga, który wychodzi z cienia szarości i rozpoczyna swój rozdział....
Solidarność wszystkich mieszkańców wieżowca jak jeden mąż odnosiła się do kilku spraw: nikt, nikogo z zewnątrz nie informował o tym co dzieje się w wewnątrz budynku,samobójstwo jednego z mieszkańców owiane zmową milczenia, ogólna zgoda na porzucenie pracy i przystąpienie do życia wewnętrznego bale, imprezy, walki, odnosiło się wrażenie, że rozkwita to jak mięsożerne rośliny, które z czasem zezwierzęcają jednostkę ludzką
Gorzka prawda i aktualność uderza w nas.

Oczywiście gorąco polecam film w reżyserii Ben Wheatley, doskonałe zdjęcia montaż, ścieżka dźwiękowa i kreacje aktorskie duetu Tom Hiddleston - Luke Evans. Dwadzieścia minut filmu jest magnetyzujące, hipnotyzujące, surrealizm miesza się z luksusem i utopią, później ścieżka dźwiękowa doskonale uzupełnia drogę od hedonizmu po zgniliznę społeczną.